و امروز
بی تو در کناری دیگر
گوشه ای دیگر از این تخت ِ سپید
در انتظار هجوم بی بُعد و بی اِنکار ثانیه های خوشبختی
به انتظارَت نشسته ام..
تا بیایی
بی تکرار
بی اِبهام
و بی رَفتنی دوباره

و بمانی
با هُجومی هَمیشگی
بر تیکْ تاکِ دِلخراش ثانیه های نبودنت
و ببخشی از آتش جاودانیَت
با تکرار گرمای نفسهایَت
بر تَن سَرد و عُریان من
و ذوب گردانی اِنجمادِ لحظه های تاریکی

و با بودنَت
زنده گَردانی
ببویی
وببوسی
بی رَفتنی دوباره
با مَرگِ انتظار
  در تکرار سالها که گذشت,,برای ماندن

مينوازم از باد

مي نوازم از راه

مينوازم از عشق

از سكون

از مرگِ تپشِ خاطره ها

از تبلور

از بلوغِ خورشيد

از حجمِ بي بُعد و پر از روشنيِ تاريكي

از صداي خفه و فريادِ دگر انديشِ اندشه ها

مينوازم از مِه

از خفقان و وزش سرماي يخ زدگان

از باد

از امواجِ خروشانِ كُشنده در دلِ چشمه ي ماه

از سخن گفتن و انديشه کهنه و مرده ی ماه

از نگاهِ عبوس در دلِ قرنِ بلند

از فريبِ رخِ مهتاب ته مرداب ها

مردابِ پر از چلچله ي گوش خراشِ وزقِ خاطره ها

از مرگ

اگر دلت هوای باران کرد بگذار تا چتر وارونه بر تو ببارد

بگذار تا کوچ پرستو ها در زیر سقف تو به پرواز درآید

بگذار سیراب شود این برکه تاریکی

و بگذار سرشار شود ترنم بهاری

جاری شو

زندگی ببخش تا همواره آسمانت دلنشین و ابرت پر بار باشد...